Brand in het bedrijf: je wilt het ongetwijfeld nooit meemaken. De kans op brand lijkt vaak klein toch kan het zomaar gebeuren.
1 op 40 KMO’s maakt jaarlijks een brand mee. Houthandel Verellen was in het jaar 2000 daar één van.
Mede-eigenaar Marijke doet haar verhaal om zoveel mogelijk bedrijven bewust te maken van het belang van brandveiligheid.
“Het was 20 maart 2000. Om drie uur ‘s nachts ging de telefoon, hij bleef maar rinkelen. Uiteindelijk ging ik naar beneden en nam ik de telefoon op. Aan de lijn hing de buurvrouw van onze houthandel. Ze zei dat we best naar daar konden komen omdat er brand was. We zaten in het midden van onze slaap, maar ik hoorde dat het serieus was en zijn dus meteen vertrokken. Toen we aankwamen aan de houthandel was de poort al geopend door de brandweer. Initieel werden we zelfs eerst tegengehouden om dichterbij te komen omdat ze niet wisten dat we de eigenaars waren. Ondertussen hadden we mijn schoonouders ook al verwittigd. Mijn schoonvader was zo van slag toen hij de vlammen zag dat hij een emmertje nam en zo de brand probeerde te blussen. Hij liep echt verslagen rond het magazijn, mijn man ook. Het is hun levenswerk, heel ontredderd ben je dan. De grond zakt onder je voeten weg.”
“De brand is eigenlijk eerst toevallig ontdekt door een patrouille van de politie tijdens het carnavalsweekend hier in Leopoldsburg. Toen de buren de brand opmerkten kwamen de vlammen al door het dak. De brand is ontstaan in de hoek door een kortsluiting bij de drenkbak. Er was enorm veel licht en hitte. Je kon niet binnen de 20 meter blijven staan omdat de hitte zo verschroeiend was. De haag hier langs de zijkant zag helemaal ros, gewoon van de warmte. In diezelfde hoek stonden allemaal VELUX ramen in karton. Het karton brandde zo ontzettend snel op.
De brandweer deed zijn uiterste best. We zijn de brandweer enorm dankbaar om ervoor te zorgen dat de schade binnen het mate van het mogelijke beperkt bleef. Gelukkig was er die nacht niet veel wind want anders was het veel erger geweest, dan was misschien alles weg. Nu bleef de schade beperkt tot ongeveer één derde van het oude magazijn. Die ochtend leek het hele dorp te ruiken naar brand. Ik keek naar de plek waar de VELUX ramen stonden, enkel wat ijzeren staafjes stonden nog rechtop, al de rest was weg. ”
“In het magazijn stond ook nog een vrachtwagen en een aantal heftrucks. Je zag de spiegels ervan helemaal wegsmelten. De brandweer heeft geholpen om enkele pakken materiaal uit het magazijn weg te halen en de vrachtwagen te vrijwaren. In een brand verlies je helaas altijd. Dankzij hun hulp hebben we nog kunnen redden wat er te redden viel. De brandweer had in het magazijn een brandvrije doorgang gemaakt zodat het vuur niet naar achteren zou kunnen gaan. Ze stonden hier tot hun knieën in het water en ze waren met velen. Vrijwilligers van de brandweer van Leopoldsburg en Lommel blusten in een beurtensysteem, terwijl zetten we beneden koffie voor hun. Ook de politie en zelfs de pers stond plots aan onze houthandel.”
“Het bedrijf is een familiebedrijf, mijn man heeft nooit iets anders gekend. Hij was helemaal in shock en dan begint het pas. In de eerste plaats was er onzekerheid of we de activiteiten van het bedrijf nog mochten verder zetten want we moesten onze vergunningen allemaal opnieuw aanvragen. Historisch gezien ligt het bedrijf in een een woongebied. De kans bestond dus dat de gemeente niet meer zou toelaten dat we op die plaats zouden verder werken. Het was echt terug beginnen vanaf nul. Gelukkig kregen we bevestiging dat we verder konden met de houthandel. Voor hetzelfde geld krijg je geen vergunning en dan stopt het hele verhaal.”
“Daarnaast staat de verzekering en tegenexpertise aan de deur. Je moet papieren kunnen voorleggen zoals aan- en verkoopfacturen. Daarbovenop zal je ook moeten kunnen bewijzen wat er verloren is gegaan aan de hand van facturen en foto’s. Gelukkig had mijn schoonmoeder de goede gewoonte om telkens met Kerstmis en Pasen foto’s te nemen van de inhoud van het magazijn. We wisten dus dat er nog vrij recente foto’s van waren. Onze documenten konden we ook allemaal voorleggen want die werden ergens anders bewaard dan waar de brand was uitgebroken. Aan de hand daarvan konden we de stock van toen aantonen. De verzekering zag gelukkig onmiddellijk dat de zaak goed draaide en er geen sprake was van kwaad opzet en heeft daarom ook vrij snel kunnen handelen. Gelukkig, want uit eigen zak konden we dat niet betalen. We hadden namelijk de zaak pas overgenomen van mijn schoonouders wat betekent dat we een lening hadden lopen die we moesten afbetalen, we betaalden huur aan onze schoonouders,… Brand of niet, alles blijft natuurlijk doorlopen. Je krijgt van de verzekering wel terug maar dat gaat enkel over de afkoopwaarde, dus wat het materiaal toen nog waard was. De heftrucks die we verloren waren in de brand waren niet meer nieuw, maar je moet er uiteindelijk wel nieuwe aankopen.”
“In die momenten van onzekerheid ben je in paniek. Je weet niet hoe het verder moet. Een traumapsycholoog is dan met Johan gaan praten. Wat hij zei was zeker waar: je kan het terug heropbouwen, er is niemand overleden. Dankzij het snel handelen van de verzekering konden we de schade snel terug herstellen. Binnen de drie maanden was het magazijn weer als nieuw. We hebben niet stilgelegen en dat was wel fijn. Ondanks hoe erg het is, je moet het een plaats geven en proberen te relativeren. We moeten vooruit, niet enkel voor het bedrijf, maar ook voor het personeel. We hadden op dat moment 12 personen in dienst en hebben hun altijd aan het werk kunnen houden, niemand is op werkloosheid gezet. Uit onverwachte hoek kregen we ook hulp en steun en dat deed deugd. We werden gebeld door het tentenbedrijf van de boer en door verschillende houthandelaars die voorstelden om te helpen met leveringen of met onze voorraad hout.”
“We krijgen altijd schrik als we ‘s Nachts telefoon krijgen. Onlangs kregen we nog zo’n telefoontje van de buren. Ze dachten dat ze brand zagen. In allerijl kwamen we naar hier. De buren hadden de brandweer gebeld, dus zij waren er al. Ik vroeg hen waar de brand was uitgebroken, maar het was gelukkig loos alarm. Die dag was het volle maan en die scheen op het water van de drenkbak en dat weerkaatste op plastic. Op het filmpje dat de buren hadden gemaakt leek het wel inderdaad alsof het brandde. De gemeente was ook aangekomen en bood aan om met de drone eens te kijken om zeker te zijn.Twee weken geleden kregen we opnieuw telefoon omdat ze dachten brand te zien, gelukkig was het ook deze keer weer vals alarm. Maar de schrik, die blijft.”
“Na de brand hebben we een risicoanalyse laten uitvoeren om te weten hoe we ons nog meer kunnen wapenen tegen brand. We zijn nu uitgerust met brandblussers, bluskarren, camerasystemen, voelers, … We doen oefeningen met het personeel om hun te leren hoe ze moeten handelen in geval van brand. De drenkbakken hebben we op een andere plaats gezet en de elektriciteit wordt jaarlijks gecontroleerd om kortsluiting te voorkomen. We doen er alles aan om de kans op brand zo klein mogelijk te maken. Je hoopt natuurlijk dat zoiets nooit meer gebeurt. Ik zou het niet meer willen meemaken.”
Zit jij na het lezen van dit artikel met vragen over de brandveiligheid van jou onderneming?
Neem contact op met één van onze experts voor een vrijblijvend advies.
Brandveiligheid in kmo’s: de 7 meest voorkomende gebreken Tijdens onze plaatsbezoeken zien we dat de brandveiligheid in een kmo niet altijd in orde is. Klinken één van volgende 7 meest voorkomende gevaren jou bekend in de oren? Dan is het tijd om er iets aan te doen, voor het misschien te laat is…
